காதல்

"காதல்" - நான் பல நாட்கள் கழித்து பார்த்த ஒரு உருக்கமான படம்.தத்ருபமான வடிவமைப்பு.உணர்ச்சி மிக்க கதாபாத்திரங்கள்.தமிழ் நாட்டில் பல இடங்களில் நடந்த/நடந்து கொண்டிருக்கும் ஒரு விஶயம்.நடைமுறையுடன் ஓட்டிய இயக்கம்.இளைஞர்களிடம் உள்ள ஒரு அசட்டு தைரியத்தை அழகாக காட்டியிருக்கிறார்கள்.பல நாட்களாக நான் பார்க்க காத்திருந்த படம் என்னை அவளவாக ஏமாற்றவில்லை.

இரு இன்றைய இளைய உள்ளங்களிடையெ சிறிய வயதில் வாழ்க்கையின் பாதை எவ்வளவு நெளிவு சுளிவுகள் கொண்டது என்று உணர்வதற்கு முன்பு ஏற்படுகின்ற ஒரு மயக்கம் என்பதை அழகாக கூறபட்டுள்ள ஒரு கதை.எனது பெற்றோருடன் பார்த்திருந்தால் இதுவாக தான் யோசித்திருப்பேன்.நானாக தனியர்றையில் உட்கார்ந்து கொண்டு பார்க்கும் போது ஒரு விதமாக அது எவ்வளவு முக்கியமான உண்மை என்பதை முதன் முறையாக என் அம்மா அப்பா இல்லாமல் நானாக கற்று கொண்டபோது என் மேல் எனக்கெ அளவில்லா பெறுமை.அதற்காக காதலிப்பது தவறு என்று சொல்லவில்லை.காதலித்த நேரம்தான் தவறாக தோன்றிற்று.

சென்னையில் வேலை தேடி வரும் ஒரு மிக சாதாரணமான இளைஞனின் தினப்படி வாழ்க்கை,லலிதா ஜுவெல்லரி அருகில் கடை வைத்து கொண்டு மற்றவர்களிடம் அடிக்கும் வரட்டு ஜம்பம்,தன் உடன் வசிப்பவனின் நண்பன் ஊரிலிருந்து ஓடி வந்து திருமணம் செய்து கொண்டான் என்றவுடன் வரவேற்பு கொடுக்கும் முறை இதெல்லாம் எனக்கு ரொம்பவும் நிஜமாக தோன்றியது.ஜாதி வெறி பிடித்த மக்கள் இன்னும் நிறைய இருக்கிறார்கள் என்பது இப்படிபட்ட உண்மை கதைகள் மூலம் ஊர்ஜிதபடுத்தபட்டுள்ளது.

ப்ளஸ் டூ படிக்கும் பெண்ணிடம் உள்ள துடிப்பு ,உலகை எதிர்க்கும் தைரியம் இதையெல்லாம் பார்க்கையில் காதல் ஒரு புனிதமான விஶயமா அல்லது அவர்களிடையே வளர்ந்த ஊடல் வெறும் மோகமா என்பது ஒரு கேள்வி..அப்படியே ஒரு சிறு வயது மோகம் என்று வைத்து கொண்டால் சில வருடங்களுக்கு பிறகு அந்த பெண் இவ்வளவு பாதிக்கபட்டது ஏன்?அப்படியானால் அவள் மற்றொருவருடன் வாழ்ந்தது இந்த கடந்த கால நினைப்பு இல்லாமலா?அன்று ரோட்டில் பார்க்கும் வரை அவன் நினைப்பு வர வில்லையா?அல்லது சூழ்நிலையினால் அவள் அப்படி ஒரு முடிவுக்கு வந்தாளா?என் அறிவுக்கு எட்டாத ஒரு விஶயம்..ஏனெனில் எனக்கு ஒரு ஆழந்த மனப்பாடு "முயற்சி செய்தார் தோல்வி அடையார் " .நடைமுறைக்கு சாத்தியப்படாது என்ற கருத்து பரவலாக இருக்கலாம்..ஆனால் இது எனது இடம் நான் சிந்திப்பதெ இங்கு இருக்கும் அனைத்தும்..உங்களில் யாரேனும் வேறு விதமாக சிந்தித்தால் அந்த கருத்துக்கள் அனைத்தும் வரவேற்க்கபடுகின்றன..மீண்டும் சந்திப்போம்!!.

Hello Who is This??

Few months back I had scribbled about how difficult it is to make someone learn my surname…Guess the saying “what goes around comes around” holds very true for this situation. Off late I have been trying to talk to a lot of people as a part of my job hunting process. I talk to people of different nationality and its funny that most often than not I don’t get to realize what their names are. There are times when I had asked 2-3 times and the guy at the other side ends up telling “You can call me…” Guys Iam not disabled with names!!Just that I take time...Probably that’s what he should have been thinking when he saw my name on my resume. In addition to the problems whatever service provider I use my luck with cell phone instrument is always rotten that it would pick up everything else around but the voice..and my luck had been favoring me in such a way that I get to talk to either Mexicans or Chinese. I claim myself reasonably good with getting other names. Now I know how tough it is for the other person to say Srinivasaraghavan…Hats off to my old colleague who used to tell my surname 3 times a day 7 days a week!!

A gift on my way to grocery..

It was one of those erratic days when things are definitely off the schedule.For I was waiting for a phone interview as late as 10.30pm in the night. Bored with these kinds of activities for so many days now I decided to go for a walk and checkout whats going on around me. As I stepped out of the house I realized that the weather is planning to give me a pleasure treat. I walked across the complex gazing at the clouds beginning to hide the stars studded sky. Days since I observed what nature looks like around. The sight of the oak tree strands over the dim light was such a gorgeous view. Refreshing cold wind was blowing across my face, a fresh gush of energy and an innate glee spread around me. For a moment I forgot about my regular set of worries and the upcoming interview in an hour’s time. It is usually very rare to walk around in winter without a jacket like that and today was one of those wonderful days when we had a chance to enjoy the pleasant breeze and feel the breeze ..as my hum goes.. “Ithu Oru Ponmalai Pozhudhu…”

The time I spent may be quite less but the effect obtained is invaluable and is most cherishing...I walked around a bit and heard the musical chatter of the leaves waving in the wind. Everything around me looked so happy and gloriously peaceful. Gazing at everything around me I walked across the road, finished some grocery and was getting back when it started raining so harshly..I stopped outside the shop and just waited to watch the rain.Such a pleasant feeling when the cool air engulfs your eyes and your face...Nothing could make you forget the worst of feelings than such a beautiful evening experience..What a gift of rejuvenation and ofcourse at the right time!!

I stood there observing the falling droplets of water cross the light of the white lamps...I dint realize how long it was ..until I could see no more of the drops...until the rain stopped that I had just left the things I bought over in the corner unattended....All engrossed with the strong smelling soil and the pitter patter rain-drops …a welcome break from my mundane routine.. I walked back and I felt the flowing cold water in my feet..I remembered my childhood when I used to willingly go back from school drenching myself completely. My slippers slipped as it always does ...Guess I failed in my lessons to walk forever.The sound of flowing water was so fresh to remind me of all the peaceful things that I have ever thought of.. Reminds me of the days in Chennai when I used to visit the beach late in the night.I got recharged to some sort of hyper mood ...I completely forgot about my interview and came back home with a feeling of not-wanting- to-part the cheerfulness I was blessed with . I peeked through my window just to see that the rain had completely stopped ..probably telling me that it is enough for today’s share of fun. I sat back with my friend to solve another crossword when I suddenly realized it was 10.30...and tring...goes my phone Unknown Call...Good Luck to me!!